Laatste dagen Kathmandu

Namaste allemaal,

Momenteel zitten we in Delhi, maar ik ga voor het reisverslag even terug naar 20 mei.

Donderdag 20 mei:
Sander heeft tot een uur of 3 op bed gelegen en daarna zijn we naar de Bodenath stupa gereden, waar we hoopten de Canadeese dame te ontmoeten, die we de vorige keer hier gesproken hebben. Helaas lukte dat niet, ook al zaten we 2 uur in het koffietentje (met prachtig uitzicht op de stupa) en hebben we een brief voor haar achtergelaten, met het telefoonnummer van Dwarika erbij.
Op de stupa zelf was het ontzettend druk met monniken, die bezig waren de hele stupa te verlichten en te versieren met (nep)bloemen, trossen bananen en bekertjes met Afrikaantjes erin. Veel oranje slingers overal en de jonge monniken liepen elkaar lekker te pesten, wat grappig was om te zien. Het blijven natuurlijk kwajongens, ook al zitten ze in kloosters.
Om 17:00 uur begonnen ze weer aan het gebed, wat vandaag de laatste maal was, omdat de 49 dagen bidden voor de doden door de aarbeving in Tibet voorbij waren en dus de rouw over was.
Bij Sander begon alles weer te borrelen, dus zijn we in de taxi terug naar het hotel gereden. Morgen hebben we een drukke dag voor de boeg.

Vrijdag 21 mei:
Het is vandaag zo'n geweldige dag geweest, dat ik niet weet hoe ik alles op moet en kan schrijven.
's Morgens om 07:00 uur heeft onze gids Sanjeev ons opgehaald bij het hotel en zijn we naar het Kapan klooster gereden, waar we vroeg moesten zijn om nog wat te zien. Helaas waren ze al klaar met het gebed, maar onderweg zie je monniken de straten vegen met takkenbosjes en zijn ze de tekenen van de 6 zintuigen aan het bijkleuren met witte kalk. In de grote ruimte waar gebeden wordt staat een grote gouden boedha en daarom heen nog wat kleinere en diverse tierelantijntjes in goud. Sanjeev verteld ons hoe het allemaal zit en ik ben op een gegeven moment de draad kwijt en laat het voor gezien. Al die goden en al hun voorstellingen, dat is al een studie op zich. We lopen de tuin in waar ook weer van alles te zien is en in de verte zien we zelfs de toppen van de Himalaya tevoorschijn komen. De monniken tussen de 15-25 jaar zijn inmiddels bezig met een soort meditatieoefening, wat leuk is om te zien. De kleine boefjes komen net uit hun klaslokalen en rennen uitgelaten rond, want de lessen voor vandaag zijn voorbij.

Vervolgens maken we de rit naar de ontzettend mooie tempel Swayambhunath. Deze is net klaar met de renovatie en het is hier echt magisch. Misschien gebruik ik dit woord te vaak en mooi en prachtig, maar het is nou eenmaal zo. Het heet ook wel de monkeytempel, maar boven zijn er maar een paar te vinden. Eigenl;ijk zijn het 365 treden, maar wij besluiten om te starten bij de laatste 100, omdat ik vandaag weer een beetje energieloos ben door al dat gekak en geschijt. De oude tempels en stupa's zijn zo lelijk van oudheid, dat is zo moooooi is om te zien. Er zijn op dat moment wat ceremonies bezig, maar overal mag je (mee)kijken. Overal liggen hondjes te slapen, wat zo vertederend is om te zien en bovenaan een beeld tegen de muur zit zelfs een lelijke rat rond te kijken met 1 oog,want die andere zit dicht. De lichtval is prachtig en de oudheid van de gebouwen komt daardoor perfect tot zijn recht, maar het lukt niet om dat vast te leggen op een foto. We slaan het op onze netvliezen op, zodat we in onze herinneringen terug kunnen kijken op zoveel moois.
De trap naar beneden is 'bezaaid' met bedelaars en verkopers, maar we wimpelen alles van ons af. Beneden aan de trap koopt Sander nog een plak watermeloen en gaat een paar apen uit zitten dagen, dat hij wel een plak heeft en zij niet. Leuk, erg leuk, maar een paar meter verderop vliegt er vanuit het niets een aap op hem af en voor hij het weet staat hij met lege handen en gieren we van de lach en de schrik. Tja....welke aap was de andere aap nu slimmer af?
Sander moet nog even met wat Indiers op de foto (hij lijkt waarschijnlijk op een voetballer of zo) en rijden weer weg van deze magischeplek. We eten wat in de stad bij een chinees restaurant, wat we zelf never nooit niet gevonden zouden hebben, maar het smaakte heerlijk.

We rijden nu door naar 2 kleine boerendorpjes buiten Kathmandu. Bungamati en Khokama. Deze dorpjes stammen af uit de 16e eeuw en de bewoners willen dat ook zo houden en zo blijven leven. Fantastisch. Het is veel mooier dan we had willen hopen, want hier heeft de tijd op veel plekken echt stilgestaan. Heel veel mensjes zijn er bezig met allerlei dingen en overal zie je kippen, honden en vooral veel eenden rondlopen. Er ligt graan, stro op de grond en overal zie je knoflook en bonnen te drogen hangen voor het moment dat ze het in kunnen zaaien 9zdra de regen weer gaat vallen). We zien hoe mosterdzaadolie gemaakt wordt volgens traditionele gebruik en ook zie je hoe men het hout bewerkt, als je in de ruimtes onder de huizen kijkt. Zit er geen geitenstal(want dat is normaal)dan hebben mensen hun zilveratrelier/houtwerkplaats of weefplaats eronder zitten. Warm, donder en muf in alle gevallen. Respect!!!!!

Om 17:00 uur zijn we terug in het hotel en er ligt een briefje van Mrs Diane of we haar terug willen bellen. Dat doen we direct en spreken voor morgen af, onze laatste dag in KTM.
Er is hoog bezoek uit Noorwegen in het hotel, de minister, dus overal zie je veiligheidsmensen rondlopen. Helaas is daardoor het zwembad ook afgelsoten en kan Sander zijn dagelijkse dip niet maken. 's avonds een heelrijke tournedos gegeten met rode wijnsaus en Sander kip Yakitori (breekt zo lekker de week). De spinazie smaakt naar een hap potgrond, dus laat maar zitten die vitamines. Voor het slapen gaan kijken we nog even naar de foto van meneertje Laki en vallen heelrijk weg richting droomland.

Zaterdag 22 mei:
Om 09:00 ontmoeten we Diane en krijgen we een stevige knuffel.Dat vrouwtje is 68 of zo, maar nog energiek als een jonge dame. Ze vind het zo ontzettend leuk dat we dat briefje achter gelaten hebben en lopen samen met haar naar het weshuis toe. Onderweg stoppen we bij een klein winkeltje om wat te drinken en stiften/pennen etc. te kopen. Opeens zie ik een halve pot knikkers staan....jaaa....dat is natuurlijk helemaal super voor de kinderen. Ze roept Sander gelijk uit tot knikkerspecialist en die moet straks de kinderen vertellen hoe het spel gespeelt gaat worden.
Bij het weeshuis aangekomen lopen de kinderen al op ons af. De ene wat brutaler dan de andere en ook een paar lieve schatten die je hand pakken of hun armpjes om je benen heen slaan. Ontroerend hoor.
We maken kennis met het hoofd van het weeshuis en gaan een kijkje nemen in de school. Het ziet er allemaal keurig uit. Bij terug komt in het weeshuis gaat Sander gelijk aan de slag met de jongens om te knikkeren en bemoei ik me met de meisjes en de allerkleinsten. De meisjes nemen mijn camera mee, zodat ze foto's kunnen maken, die ik dan later opzal sturen en ik knuffel wat met een schat van een meisje en een heeeeeeeel lief klein kereltje (ohhh...mag hij mee?)
Het is allerheetst vandaag en we zweten ons gek en besluiten rond een uur of 1 dat het mooi is gewest. We nemen van iedereen afscheid, donderen nog wat geld en zwaaien tot we niemand meer zien.
Na een half uurtje pakken we de eerste beste taxi terug naar het hotel en na een lekere lunch besluiten we om op de laatstedag nog 1x naar Pashupatinath te gaan. Dit is toch wel een van de meest bijzondere plekken in KTM.
We weten inmiddels de weg en worden ook niet meer lastig gevallen door gidsen en andere 'vliegen'. We genieten van alles wat we zien, nemen nog een paar mooie foto's en Sander krijgt het voor elkaar om 5 Sadhu's op de foto te krijgen (die is echt prachtig geworden).
Als we teruglopen komen we langs het bejaardenhuis en lopen daar naar binnen. Zo leuk en vertederend!!! Allemaal lieve oude mensjes die je gedag zeggen....af en toe zit er eentje tussen die niet alles meer op een rijtje heeft of ligt er eentje binnen in de kleine hokjes te slapen. Bij de utgang zitten er een paar muziek te maken en ik ga er bijzitten om het te filmen. Ohhh en een lol dat ze hadden, want dat gebeurd natuurlijk nooit....het was echt zo grappig allemaal en ik bleef maar lachen....het raakte me diep.
Wat een schatten!!! Ik moetsnog een dansje voor ze doen en na een donatie liepen we met een brede glimlach weer terug richting het hotel.

Langs een drukken straat worden mensen geknipt en geschoren en na even overlegd te hebben is Sander op zo'n stoel gaan zitten voor een scheerbeurt. Geweldig!! Op een gegeven moment zaten er minstens 60 man te kijken naar hem en ontstond er file op de stoep. En Sander maar lachen. Een flinke massage en een glad gezicht rijker liepen we weer naar het hotel voor onze laatste avond/nacht.

Zondag 23 mei (Swen jarig!!)
Sander heeft nog een yogales meegepikt (het is tenslotte gratis, ha ha ha) en ik heb het even rustig aan gedaan, want al die beelden van de crash van Air India maken mijn vliegangst er niet makkelijker op. Maar goed....zo enrome vliegangst is het nu ook weer niet, maar de zenuwen gieren wel door je lijf als je vliegtuig start.

Afscheid genomen van alle mensen en Kathmandu. Wat een stad!!!!


Ik schrijf de volgende keer verder, want we zitten nu in Delhi en morge bezoeken we de Taj mahal. Nieuw hoofdstuk dus. Ik sluit nu af, want mijn uur zit er bijna op en anders kan ik weer opnieuw starten met typen.

Dikke smakkerd voor iedereen en bedankt voor de leuke berichtjes. Enne...willeke....ook mijn armen zitten onder de zonneuitslag....de rest is nog wit, ha ha ha.

xxxxxx aggie